Xin chào!

Hoi allen!

Op het moment van schrijven zijn we 1 dag verwijderd van onze vlucht naar Thailand. We hebben in totaal zo'n 7 weken in Saigon gewoond en gewerkt. Deze 7 weken hebben er in ieder geval voor gezorgd dat we de Vietnamese cultuur goed hebben leren kennen, mede dankzij het feit dat we bij een gastgezin hebben mogen wonen in Chinatown, ongeveer 5 kilometer van het centrum (8 man in een huisje van zo’n 40-50 m2). We hebben de kamer van onze host (Didi, spreek uit als Jiji, een studente van 20 jaar) mogen gebruiken met daarin een dun matrasje. Alle overige bewoners sliepen op een matje van stro, en ondanks dat het even oneerlijk voelde, waren we stiekem snel blij dat we in ieder geval een dun matras hadden. Ook bleek dat de rest van onze huisgenoten gewend is aan het slapen op een matje/vloer. We waren door het reizen al wel wat gewend op het gebied van de douche/wc combinatie en het nodige gebrek aan hygiëne. We voelden ons eerlijk gezegd vrij snel thuis! De grootste reden van het snelle thuis voelen, was het enorm gastvrije gezin. Ze spraken geen woord Engels op onze host na, maar we waren welkom! Onze host gaf ook direct toestemming om haar scooter te gebruiken zolang als we er waren, zo vaak wij maar wilden. Dit was achteraf gezien érg noodzakelijk en heeft ons een hoop taxi ritten bespaard!

Het verkeer hier is een verhaal apart, in het begin lijkt oversteken al een onmogelijke opgave. Wanneer je met de scooter in het verkeer deelneemt, voelt het echter vreemd genoeg veilig aan. Iedereen rijdt door elkaar, maar er lijkt wel een systeem in te zitten. Echt regels kennen ze hier niet, rood licht wordt vaak genegeerd en rechts gaat voor o.i.d. doet er hier niet toe, iedereen houdt elkaar in de gaten en anticipeert op hetgeen gebeurt.

Het werken in Saigon voelde als fijne afwisseling van het reizen, even wat structuur en een vaste stek. Al snel leerden we onze collega's kennen, het originele groepje bestond uit 6 man waar later nog 3 man aan zouden worden toegevoegd (tot onze spijt waren 2 van deze 3 personen echt rampzalig in de omgang en op professioneel gebied). De eerste week begon lekker, we hadden 2,5 dag om een complete workshop over seksuele intimidatie op te bouwen. Na uren van samenwerken in een koffieshop binnen in een boekenzaak, stond er zowaar best een goed product! Na het oefenen kregen we de feedback van het organisatie comité, dat de hele workshop flitsend moest en dat we zoveel mogelijk plaatjes moesten toevoegen aan de powerpoint. We hadden even het idee dat we de workshop gingen geven aan kinderen, echter was de doelgroep toch echt 18-20 jarige universitaire studenten. Go with the flow moest ons motto worden en we hebben de workshop zo flitsend mogelijk gemaakt! Een Vietnamese presentatie lijkt meer op een soort talkshow waarin de twee presentatoren een opgezet stuk opvoeren.. Dit om de aandacht van het publiek te kunnen vasthouden, wat wij echt heel raar vonden. Wij hebben besloten om dit gespeelde enigszins achterwegen te laten en ons meer te richten op het voeren van discussies en rolspellen, om op deze manier de studenten fris te houden.
Naast meerdere workshops hebben we ook een “kamp” moeten organiseren voor zo’n 50 studenten. Bij een kamp denk je al snel aan een mooi stuk grond waar activiteiten kunnen plaatsvinden en een grote tent of boerderij om met zijn allen in te slapen. Het tegendeel bleek waar te zijn, het kamp vond plaats in een klaslokaal en iedere student zat op de grond (op basis van eigen voorkeur). Voor de spelletjes (want ja, die hadden de studenten veel nodig om het leuk te vinden) moesten we naar buiten (zo’n 5 minuten lopen). Misschien is zo’n grote stad dan ook niet zo handig om een kamp te organiseren, maar het was wel ontzettend leuk. Twee dagen lang activiteiten ondernemen en in totaal 10 tot 12 uur workshops geven met de onderwerpen LGBT rechten (rechten voor lesbians, gays, bisexuals en transgenders), mensenhandel, seksuele mishandeling en seksuele basiskennis. Bizar was het om te ervaren dat in een groep van 50 studenten nog niemand in het echt een condoom heeft gezien, of dat ze de verwachting hadden dat je AIDS kunt krijgen van een vieze wc-bril. Al met al, we hebben enorm veel positieve feedback gekregen na het kamp en alle workshops. Veel studenten gaven ons terug dat ze veel geleerd hebben en dat heeft ons het gevoel gegeven dat we iets nuttigs hebben kunnen doen, ondanks dat je geen bergen verplaatst natuurlijk... De dankbaarheid en discipline van de gemiddelde student hier; daar kunnen we in Nederland wel wat van leren.

Naast het voorbereiden en geven van workshops, was er uiteraard ook tijd voor leuke dingen! Een uitstapje naar de Cu chi tunnels waarin we hebben mogen ervaren waar Vietnamese gezinnen die tegen de VS waren onder de grond hebben gewoond. Echt bizar was het om voor te stellen dat daar mensen 20 jaar onder de grond hebben geleefd om te schuilen voor de Amerikanen. Ook snappen we waarom Amerika de strijd verloren heeft in dit land; het is geen goed idee om in een jungle het thuisland uit te dagen. Helemaal niet wanneer de jungle vol met vallen zit.. (zie foto). Ook zijn we naar de huizen van de ouders van twee Vietnamese collega’s geweest, waarin ons opviel dat niet alleen op professioneel gebied maar ook op privé gebied afspraken maken lastig blijkt in Vietnam. Dingen veranderen constant, alles valt duurder uit en er is weinig ruimte voor overleg. Dit, naast het verlangen van onze collega’s het ons zo leuk en fijn mogelijk te maken en de gastvrijheid van de mensen, was voor ons iets om te leren. De Vietnamese cultuur heeft veel mooie dingen, echter sommige dingen (zoals de organisatie en continu wisselen van plannen) vonden we soms wat lastiger. Wat ons ook op is gevallen is dat Vietnamezen liegen over de meest kleine dingen; het lijkt of ze liever een klein leugentje ophangen dan, wij denken, gezichtsverlies te lijden. Dit is ons na 7 weken behoorlijk gaan irriteren, wij zijn in NL natuurlijk gewend om te overleggen over dingen wanneer je bijvoorbeeld met een groep samen bent en niet door middel van een leugen je zin door te drukken. Ook is ons opgevallen dat de mensen hier enorm trots zijn op hun land, op een mooie manier. Maar soms misschien wat te trots... Voor Vietnamezen lijkt de wereld buiten Vietnam soms niet te bestaan. Als Vietnamezen op vakantie gaan, is het in Vietnam, want waarom zouden ze buiten Vietnam gaan?
‘Vietnamees eten is het lekkerste eten ter wereld’, hebben wij vaak gehoord. Dit vinden wij niet, vooral Karlijn gezien alles hier met vlees/vis is. Wanneer we bijvoorbeeld met onze host gingen eten, of zij ons wat wilde laten proeven, leken ze geen rekening te houden met het feit dat wij misschien wel geen drillerige eieren of rijst met vissenkoppen wilden in de ochtend.. Maar nee, dit MOESTEN we proberen want het was zo lekker. Ook vegetarisch eten was niet altijd even makkelijk, wanneer we hier om vroegen kregen we een ‘Ja dat hebben ze in het restaurant waar we heen gaan!’ Waar het later bleek dat dit niet zo was. Maar ja, go with the flow hé ;-)

Ook zijn we naar de Mekong Delta gegaan, waar we 1 van de grootste drijvende markten ter wereld hebben gezien. Om 4:30u in de vroege ochtend vertrokken we naar de pier om op gammele bootjes te stappen. We moesten vroeg op het water zitten om de meest authentieke markthandel te zien, en dat is gelukt! Op de Mekong hebben we vervolgens een mooie boottocht van 8 uur gemaakt, langs een fruittuin, een noodlefabriek en langs mooie natuur. In het stadje waar we sliepen, Can Tho, hebben we ook nog met zijn allen een scooter gehuurd om vervolgens 3 uur te rijden, een biertje te drinken in een bloemendorp (wat door het seizoen geen bloemen had) en weer 3 uur terug te rijden. De Mekong Delta was een prachtige unieke ervaring, wat weer heel anders was dan onze ervaringen in het Noorden van Vietnam.
Als laatste uitstapje met onze host en tevens het laatste in Saigon, zijn we naar Da Lat gegaan. We hebben twee dagen mooie dingen gezien (bergen, een dorp van klei, een klein dorpje wat deed denken aan de efteling en een grote pagoda). We hebben een leuke afsluiting gehad hier, echter op het einde waren we wel klaar met de kleine irritaties die de Vietnamse cultuur met zich meebrengt vanuit ons opzicht.. Last minute kregen we te horen dat onze host een vriendin had uitgenodigd. Ook werd ons verteld dat Da Lat de mooiste watervallen van Vietnam zou hebben, echter eenmaal daar was dat ineens allemaal moeilijk om te bezoeken door verschillende redenen (die wij onzin vonden, wij dachten dat ze gewoon andere dingen wilden doen). Of bijvoorbeeld een kopje koffie in een tent die wij leuk vinden was te duur, terwijl we die middag een kip van 20 dollar hadden gegeten als lunch. Toen we op voorhand vroegen hoe duur dit eten was, kregen we een: ‘Weten we niet!’, zoals we vaak te horen krijgen. Wij hadden aangegeven niet duur te willen eten en zij wilde per se daar eten, wat ons redelijk in het verkeerde keelgat schoot (lees: vooral bij Karlijn die natuurlijk niet eens van de kip gegeten had). Na deze al zo leuke middag (ahum) kwamen we terug in Da Lat en besloot onze host om de bedden tegen elkaar te schuiven in het hotel zodat haar vriendin bij ons op de kamer kon slapen (lees: bij ons in bed). Wederom geen overleg, voor wij iets konden zeggen was de vriend van onze host de kamer al aan het verbouwen. Je moet je voorstellen dat wij na 7 weken in een andere, Aziatische cultuur gezeten hebben, soms echt snakken naar onze Nederlandse mentaliteit. Hierdoor was het overigens erg fijn dat er 1 Nederlands meisje in onze groep van collega’s zat; soms even lekker Nederlands zeiken met elkaar 
Onze vrije tijd in de stad brachten we gedurende het vrijwilligerswerk voornamelijk door in het REX-hotel. Via onze host vonden we voor 25 dollar, een abonnement om 6 weken onbeperkt te mogen sporten, zwemmen en sauna’en in een van de duurste hotels van Ho Chi Minh. Echt een enorm aangename afwisseling hier in deze drukke hete stad, vooral de luxe was even erg lekker ;). Verder brachten we tijd door met onze collega’s en aten we voornamelijk heel veel Indiaas eten (want: suuuper goedkoop hier!). We hebben de stad Saigon als enorm prettig ervaren, de meest welvarende en Westers ogende stad die we tot nu toe hebben mogen zien in Azië. Al met al kijken we zeker terug op een hele mooie, leerzame ervaring. We hebben veel moessonregens gehad en dus veel moeten schuilen, maar we vonden het ontzettend fijn om af en toe die flinke buien te hebben. Alleen dan koelt de hete stad wat af en dat is heerlijk!

Een smet op al het moois hier was het overlijden van de opa van Karlijn. Toen we hier 10 dagen waren, kregen we te horen dat in de nacht van 10 op 11 juni, haar opa is overleden. Hij heeft met zijn volle verstand, zelf de keuze gemaakt dat het goed was zo. Hij had 100 % vrede met het feit dat hij heen zou gaan, wat voor Karlijn enigszins fijn was om te horen. Echter was het natuurlijk voor Karlijn verschrikkeijk om hier te zijn, ver weg van haar familie, terwijl dit gebeurde.. De week tot de begrafenis was erg vreemd.. Karlijn heeft hier in Saigon in een vleugelzaak haar mooiste liedjes op mogen nemen op de piano zodat twee van deze liedjes gebruikt konden worden als muziek tijdens de mis en de crematie. Karlijn heeft veel getwijfeld of ze terug zou moeten gaan, maar op advies van het thuisfront en haar opa zelf (die tijdens zijn laatste uren aangaf dat we hier moesten blijven en dat het goed was zo) heeft ze besloten dat ze hier zou blijven. Hierdoor is de ervaring van Karlijn met het werk en de stad in het begin wat vervelend geweest.

Nu we deze blog schrijven, hebben we beiden heel veel zin om weer door te gaan met onze backpacks. Thailand als volgende bestemming roept ons!! We hebben nog zo’n 8 weken te gaan, wat waarschijnlijk erg snel zal gaan. Stiekem hebben we allebei ook wel een klein beetje zin om weer thuis te zijn, maar bovenal genieten we met volle tuigen. Wat we in dit stadium het meeste missen:

Karlijn: kaas, hardlopen, Nederlandse koffie, volkoren brood, yoghurt, zelf koken, Nederlandse nuchterheid, schoon sanitair een matras dikker dan 10 cm en natuuuuuurlijk familie en vrienden

Tim: Nederlandse friet, kapsalon (het gerecht, niet de kapper zelf), speciaalbier, motorrijden (volledig klaar met scooters), kaas en koffie, broodje knakworst, gamen en uiteraard ook vrienden en familie 

từ biệt,

Tot de volgende! xxx